Yitip giderken ömür Kýyýsýndayým sessizliðin Tanýdýk bir sima ararken gözlerim Tetikte þu acýmasýz hüzün. Yol yakýnken çekip gitsem Ya da ne varsa can yakan Ben de mi eþlik etsem?
Tut ki dipsiz bir kuyu, Dalgalý bir deniz Yoksa karanlýk mý boðan Sayýsýz düþüncenin eþliðinde Ve þu kadim gölgem Peþimde her dem
Gülüyorum aðlanacak halimize Yanýyor içim Kayýp giden kýdemli düþlere Soruyorum Söyle, ne kaldý elde.
Buruk bir tat kaldý damaðýmda Rotasý þaþmýþ þu âlemin seyrinde Yana yakýla aðlar insan Dünya denen can pazarýnda Sanýr mýsýn ki sürüp gidecek Kurulu bu yalan düzenek.
Umut mu? Sorma, Ne varsa elde kalan. Yalan mý? Bilmiyorum, desem Ya sevgi ve vefa? Vazgeçemedim ki Ömrüm boyunca.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülüm Çamlısoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.