-Hasretle aðýr aðýr tutuþur, yanar baðýr-
***
Ey eðreti sözlerle ussuz hikmet arayan
Kafaný bu iþlere yormadan beni çaðýr
Çölde su bulmak için kýzgýn kumu tarayan
Ateþ düþüp gönlünü vurmadan beni çaðýr
Doðru dur doðru oku alýndaki gerçeði
Akl’et, anla arýnýn balýndaki gerçeði
Kim rengârenk açtýrýr bahçelerde çiçeði
Gördüðün ham kiþiye sormadan beni çaðýr
Saða, sola saparmýþ ruhlar kaldýðýnda aç
Oysa gönül derdine vardýr meþru bir araç
Sarýl Rabbin ipine biri isterse haraç
Korkuya kapýlarak vermeden beni çaðýr
Hikem, eylemsizlerde bilesin ki üslenmez
Bil ki narin deðilse adabýnca süslenmez
Ýman, irfan var ise kalb kem ile beslenmez
Doðandaki güzeli sürmeden beni çaðýr
Aslýnda kopan varsa aslýndan, içer aðý
Aslýnda azmedenler imanla geçer daðý
Dikkat et biri yerde, biri gökte dudaðý
Onunla kötü sona varmadan beni çaðýr
Kaybedilen yurt için aðlamak elbet ardýr
Pür dikkat yaþayanda saf, temiz vicdan vardýr
Gözden kalbe akýþý kesense taþ duvardýr
O duvarýn önünde durmadan beni çaðýr
***
Ýç içe geç kendinle, durma, aþk ile baðýr
Ýlham al Lâle, gülden…, hurmadan beni çaðýr…