kurumuþ bir dal gibiyim kendi yeþilimden ayýklýyorum baharlarýmý ellerime yapýþýyor gençliðim tutunamýyorum o taze gün ýþýklarýna
birkaç siteme terkediveriyor beni rüzgarlara aldanýp mutlu olduðunu bildiðim herkesi biraz ötede aðlarken buluyorum
dudak bükecek yaþlarý çok oldu gerimde býrakalý ve bir hayli yorgun yataðýmda bu bulanýk sabahlar cam önüne serçeler de gelmiyor artýk son sigaramda üstelik kýrýk ...
hakkým yok bir isyan sayfasý daha açacak ve hayata dair ne varsa kalemimden hunharca akýtacak rüzgarýn itirdiði kadar serin bir nefes daha çalýp bir sigara daha yakýyorum en fazla
oturduðum yerden daha güzel dünya ve ciddiye almadan umursamazca güneþ batýrmalarým
þimdilerde çok duyuyorum gururlu konuþmalarý insanlarýn dudak aralýklarýndan fesat sýzýyor
beklemek olmasa çekilmiyor ne aylar nede yýllar azad olmak için karanlýðada ihtiyacým yok
biri anneme söyleyebilir mi ? beni bu karanlýktan saklayacak birkaç þeyler eksik ... kundaklarým,pijamalarým kývýrcýk olup olmamakta kararsýz saçlarým
yakýþan gitmelere dar adýmlarýmý giydirip vedalarýn baþ köþesine oturuyorum her yalýn gece her yokluða alýþýyorum sanki gitgide