Sardunyalarýn kokusunu çoktan unutmuþum Ve bir avuç içi güneþi tutmuþum yakasýndan Ýçime d/üþüyorum usul usul tiril tiril duygularým ...
Kýrpýn kalbimin seven yanýndan beni böyle ölemem Kirpiklerim dar aðacý gözyaþlarýma Yüzüm düþman olur, ardýnýz sýra gelemem ...
Ben çocuk olmayý unuttum, sizin olsun bez bebeklerim Þimdi soðuk mezar taþý gibi kuþlarý bekliyorum baþ ucuma
Bir yudum su istiyorum göðsümün sefer tasýna Ben yükseldikçe ufalanmýþ dünya Ben durdukça koþuyor insanlýk Az çeliþki düþse içime hayatý seviyorum bir anlýk
Debelenme yüreðim tanýmaz yalancý yüzünü Aðlama, bende mevsim þimdi yaz Döktüðü her yaprak alacaðýmdýr takvimlerden Elbet sancýma vuracak ayaz
Þifresi iki dudaðým arasýnda hapis Geçsin yolunu kalbime düþüren Ve ölsün topal atlar ben görmeden Kimse vurup öldürmeden ...
Bugün kucaðýmdan doðsun güneþ Bugün her þey mavi biraz, her þey biraz kendisi
Yalnýz bir deryada öfkemi emiyorum derin derin Nereye baksam beni hiç ediyor gözlerin Nereye baksam hatýrlatýyor gidiþini
Yok olmak erdem, ruhunu burnundan düþüren adam Bu yok oluþ da benim özgürlüðüm
Tüm kapýlar içeriden kapanmýþ Benimkisi cahil sevda seni adamdan saymýþ
Nazar olsan demeyeceðim bu iki göz sana deðer Dua olsan açýlmayacak avuçlarým