Ben seni bir hazan mevsimi Yanan ocaðýn baþýnda otururken sevdim. Ben seni bir vurgun yýlýnda Çölde su arar gibi aþký ararken sevdim.
Büyüdükçe çoðalýyor neden,niçin,nasýllar Çocuklukta kalýyor elbet,hakikat ve asýllar
Sormayýn bana hayatta hiçbir þeyi Neden,niçin ve nasýl Gerilerde kaldý suallere cevap vern fasýl Þimdi karþýmda çýrýlçýplak duruyor Asrýný kaybetmiþ bir asýr
Ýnsan yaþadýkkça, aklýnda büyüyor þüphe Yolunu aradýkça ilerliyor meçhule Beynimde tek düþünce þüpheden ýraktýr O’da beni ve alemi yoktan vareden Hak’týr.
Bir nimettir ki deliyi akýllý,akýllýyý deli eden Çýldýrtan bir dengedir akýl, insaný þüpheyle yoðurup hakikatle vareden.
YUNUS EMRE GÜNEÞ Sosyal Medyada Paylaşın:
yunus emre güneş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.