GÖLGENİN ÇOCUĞU

Ben; toz kadar beyninde arþý taþýyan çocuk
Ýçinde kainatý saklayan küçük, mavi boncuk
En akýllý anýmdaki fikirler akýllýya kýyasla kaçýk
Bütün intizamdan ibaret hayatýmda ömrüm dört yana saçýk

Ben; beþ kuruþa satmýþ kaþýkçý elmasýný sarraf
Her yanýmý tutmuþ bir fikir sancýsý kaçmaya yok taraf
Buluþmuþ ruhum yokluðuyla ruhun gönlüm mekânsýz , ârâf
Satmýþ dünyalar kadar paraya , deliliðimi anlatan kitabý yaþlý sahaf

Ben; belânýn kemendini boynunda taþýyan günahKâr
Temmuz ayýnýn cehennemi sýcaðýnda sahraya yaðan kar
Zamansýz donmuþ, alevlerin avucunda sanatkâr
Sefaleti özlemeyene küfreden tamahkâr

Ben; ýzdýrabýný sýcak bir yorgan gibi sýmsýký bürünen
Katran dökülmüþ zamanlarýnda gecenin , bulanýk ay ufukta görünen
Kendi yumaðýnda kördüðüm; düðmlendkçe çözülen
Azap adýna yazýlmýþ her kitabýn baþ satýrýna adý çizilen

Ben; yalnýzlýk ülkesinde cüccelerin padiþahý
Cennette koynunda gizleyen en büyük günahý
Geceleri uyanýk gezip, görmeden ölen güneþli sabahý
Bir ölünün aðzýndan piþmanlýkla dökülen son âhý

Ben; yudum yudum içen zehrini sevdanýn
Damla damla dökülen altýn tastan, mânâsý ukbânýn
Saçlarýndan asýlý dipsiz kuyuda , en sefili dünyanýn
Yoklukla seviþip , varlýkla savaþan çocuðu gölge babanýn.

YUNUS EMRE GÜNEÞ
31.10.2008-KÜTAHYA


Sosyal Medyada Paylaşın: