Gülsün Çocuklar

GÜLSÜN ÇOCUKLAR
Bir evden cenaze kalkar,
Bir baþka bir evde ise düðün olur.
Evet budur hayatýn kanunu.
Þairin dediði gibi:
“ Kimi aðlar kimi güler bu ne acaip dünyadýr “
Fakat yerkürenin pek çok yerinde,
Savaþ var ve her gün ölür çocuklar.
Suriye’li çocuklar ölüm pençesinde,
Mýsýrlý çocuklar burun buruna ölümle.
Pek çok ülkede yaþarken çocuklar bin bir zulümle.
Ýþte haykýrýyorum:
“ Gülsün Çocuklar “
Ne karalar baðlasýn analar,
Ne de yetim kalýp, aðlasýn çocuklar..
Yeter artýk bu katliam.
Temiz bir dünya kuralým.
GÜLSÜN ÇOCUKLAR..
Kimi öksüz, kimi yetim.
Kimi, sakat kaldý ebedi,
Kimi, kör kurþunla göçtüler Öte’ye.
Onlar ne komutandýr, ne de er.
Çocuk onlar, oyuncak ister.
Bilmesinler öfke ve kin.
GÜLSÜN ÇOCUKLAR..
Hayat gerdanýnda, çocuklar inci.
Ne fark eder,
Ha beyaz, ha sarý ha da zenci.
Senin, benim deðil, bizimdir onlar,
Olurlarsa olsunlar hangi ýrktan.
Kardeþ bilsinler birbirini.
GÜLSÜN ÇOCUKLAR..
Allah’tan bize ödüldür onlar.
Neþeyle þakýrlar, bülbüldür onlar.
Ayrý kokar her birisi, güldür onlar.
Ne yetim, ne öksüz kalýp, ne de ölsün çocuklar.
Savaþsýz yarýnlar verelim.
GÜLSÜN ÇOCUKLAR..

Mustafa EROL
Manavgat/Antalya

Sosyal Medyada Paylaşın: