Asýrlar geçmiþ üzerinden sanki unutuldu kutsal coþkular Düðün dernek þamata, hüsraný yansýtýyor artýk ekranlar Süslesek meydanlarý, tükense stoklardaki tüm balonlar Eskisi gibi kahramanlýk türkülerimizi çalsa ah radyolar!
Hüznümüz uðultulu bir yangýn, üþür olduk Aðustoslarda Unuttuk biz birbirimizi, kimse tanýnmýyor kalabalýklarda Sýðýndýk betondan odalara, kibrit çakýyoruz karanlýðýmýza Güneþi de görmez olduk, kuruttuk bataklýklarý enkazlarla
Usumda tiz çember sesi, baþlar saðda geçiyoruz rap rap Yýktýk yüce daðlarý, üþüdük yalnýzlýkla, suçumuz ne Ya rab! Sevgisiz bireyler olduk topyekûn, titrek tenimizde hicap Sýðýnaðýmýz oldu yalnýzlýk, sesli düþünmek hemþerim yasak
Üþür oldu düþlerimiz, parmak uçlarýmýzda mor reklamlar Kemikten ayrýlmadan et, kokuþtu ceplerimizde yalanlar Kahkahaya durdu ölülerimiz, nafakasýz kalakaldý yoksullar Bulutlarý da boyarýz bu gidiþle, krediyle yaþýyor tutsaklar
Kalksa Mehmet’im çukurundan, öðrense neden öldüðünü Çýksa Ata’mýn huzuruna, dese yýkanmadan gömüldüðünü ‘Ben þehit oðluyum, söyle vatanýmýn neden sömürüldüðünü’! Hangi yalan örter bu gerçeði, ‘çal kemancý sol fa mi fa sol’ü’.
Selahattin YETGÝN Sosyal Medyada Paylaşın:
Selahattin YETGİN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.