İmkansız Umutlara Tutunmak

’Unut’ dediðin yerde bekliyorum hala seni
Umutlarýma basa basa gittiðin yerde
Oysa hala,
geleceðine dair umutlar var içimde

Hep ayný mevsimin yaþandýðý bir kýta gibiyim
Ýmkansýz biliyorum ama bekliyorum
Pencerelerimin bahara açýlacaðý günü...

Her gün ayný acýyla uyanýyorum
Her gece ayný acý uyandýrýyor uykularýmdan
Sabret diyorlar
Sadece sabret
Oysa sabretmek karþýlýðýnda ödül varsa güzeldir
Sabretmek beklenen gelecekse kolay gelir insana

Son duraktayým ben
Son seferi kaçýrmýþ bir yolcuyum
Ama hep bir umut yüreðimde
Geleceksin diye
Ne kadar yýkýlmýþ olursam olayým
Güçlü durmaya çalýþýyorum
Sýrf sen beni güçlü gör diye

Cevapsýz sorular dönüp duruyor aklýmda;

Gülüþünü tekrar görebilecek miyim
Gözlerine tekrar deðecek mi gözlerim
Sakinleþtiren sesin yine can verecek mi
Adým en çok senin diline,sesine yakýþýrken
Bir kez daha adýmý senden duyabilecek miyim
Rüzgar kokunu sürükleyip mest edecek mi beni yine
Yüreðin yanlýþlýkla da olsa çarpacak mý yüreðime...

Bu sorularýn bir cevabý yok
Benim umutlarýma bir çare de
Askýya alýnan mutluluklarým unutulmasýn istiyorum sadece
Giderken ’kendine iyi bak’ demiþtin,sözümü tutuyorum
Bir ara gel de bak,iyi bakmýþ mýyým kendime
Gel de gör eserin ne halde diye...



Býraktýðýn gibi deðilim ama býraktýðýn yerdeyim
Bekliyorum;
Dönecek misin bilmiyorum ama
Þunu bil ki ben hala ayný yüreði taþýyorum
Ve hala içimde ayný sevgiyi büyütüyorum...



Sosyal Medyada Paylaşın: