Maksadýn ömür boyu zulüm yapmaksa eðer
Küskün bakýþlarýný, kirpiðim yoklar gülüm
Gözlerinden sýzacak ilhamsa cana deðer
Gönlüne seni koyan onu da saklar gülüm
Topladýðým hüzünler inan ki son zamanlar
Kalbini alt üst eden yersiz döngüyü anlar
Baþýnda davetsizce tellal gezen dumanlar
Aklýna bulaþmýþsa fermanla haklar gülüm
Ya, iz süren rüzgârýn ihtimamla esiþi
Anlatýlmaz duyguda nefesleri kesiþi
Üzmesin sakýn seni, zaten o; onun iþi
Ruhumuzdan ötede bizden ýraklar gülüm
Yaþam, hayat yolunda olmayýnca yanyana
Zayi olur sevdalar özünde yana yana
Gayrý tüm bahaneler müjdeyse senden, bana
Umutsuzluðu farzet, bizde yasaklar gülüm
Baþka nasýl söylesem, sözcükler dere dere
Ýçindeki þüpheye dönüp baksan bir kere
Bu sevgi emanetse teslim etmek üzere
Ömrüme, ömründen vur saplansýn oklar gülüm
Yaþamak ve mutluluk kül renginde bahçede;
Ölümse en son durak dilimdeki lehçede
’Gülüm’ demiþim sana bilsem ki Halepçe’de
Uçurumda da açsan eðilip koklar gülüm.
Nezahat YILDIZ KAYA