1_
Ýnkârcýlar dünyanýn sarmýþtý gövdesini
Gözlere mil çekerek, örtmüþtü perdesini
Ha koptu ha kopacak derken küçük kýyamet
Beklenen güneþ doðdu bitti mazlum çilesi
Ýnkârcýnýn nihayet sonlanmýþtý hilesi
Hayalde bile zordu insan muhayyilesi!
Bu gelen kimdi böyle hangi ledün sultaný
Dilinde ballý kelâm gönüllerin hakaný
Kusurlu akýllardan ruha yansýrken hâlet,
Gönüllere hükmedip, diyen kimdi! ’Merhaba’
On sekiz bin âleme verip sevgiyle caba
Putlar yüzüstü düþüp hepsi olmuþtu heba
2_
Varlýðýn müjde idi þu yekpare dünyaya
Mübarek ayaðýnla dað, taþ yürüdün yaya
Çöller serabý gördü, ümmetinse adalet
Göklerde ise kuþlar ediyordu semazen
Bitap düþmüþ nefesler senle alýnca düzen
Müþriklerin yüreði, kendine oldu mahzen!
Þüphesiz medet diyen dilin büyük kavgasý
Tasarruf eden gönlün mahþerlik kasýrgasý
Tevhid-i irfan ile son bulunca cehalet
Birlik beraberlikle önemliydi fütüvvet
Yeryüzünde fâniye teselliydi uhuvvet
Ve, bütün bu olanlar seninle buldu kuvvet
3_
Andolsun ki insanlar seni her gün anmakta
Salât-u selamlarla ’Resul’ diye yanmakta
Lisanlardaki cümle sende bulsa sükûnet,
Duysa; ’þefaat’ diyen dillerini Efendim.
Güftesinde sen kokan güllerini Efendim
Sür yüzlere ne olur ellerini Efendim.
Nezahat YILDIZ KAYA