Eyy hayat, dert üstüne dert eklemekte ne de baþarýlýsýn , Ne kaldý elde bir parça umut bitmeye yakýn, Sonbaharýn son esintileri arasýnda bir týk daha atýyor yaþým Ah gençliðime yazýk nerede o zamanki aklým..
Kimseyi dinlemiyor zaman meydan okuyor geçmiþe Diner geçer dediklerimiz dinmiyor Geçer dedikçe daha da güçleniyor üstüne Acýyla yoðruluyor sanki geleceðim Piþmanlýk da kar etmiyor Yargýsýz infaz sayýlmaz mý ama böyle Çek vur bitsin öyleyse Sarmýþken tüm hayatýmý varlýðýn Kalsýn adýn son nefesimde..
Biliyorum hatalarým vardý benim Seni üzmek deðildi inan dileðim Ýlk baktýgýmda gözlerine sevdim Tarifini bilsem aþkýn inan seni hiç üzmezdim
Neydi bilmiyorum durgunluðumun sebebi Yalnýz hissettirmeyi saglayan sana kendini Neydi bilmiyorum inan seni üzmemin sebebi Affet sevgilim affet beni
Kararan bahtýma ýþýk veren sendin Ne zaman kendimi yalnýz hissetsem koþtuðum sendin Gözlerine baktýgýmda kendimden geçerdim Öyle zor buldum ki seni kaybedersem ölmüþten beterdir halim
Biliyorum çok kýrdý bu gönül kalbini Affýndan baþka yok baþka isteði Bütün özlediklerim sensin Çekiyorum gece gündüz hasretini
Yanýmdasýn sen her daim benim Güle güle gittin ama Yolun benim bana döneceksin sevgilim Benim seninle güldü talihim Senle gülmeyi ögrendim Bekliyorum geleceksin sevgilim...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Solist Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.