SON SÖZÜM

Sonuydu, dibiydi bitiþlerin.
Bitik ve yitik günlerin…
Yansýmasýydý aksimin camlara
Ve boþtu camlarýn arkasý oysa.
Sýrnaþýk üç beþ duygu yapýþtý yakama
Söz geçiremediðim, alýþýk olmadýðým.

Adýný bilemedim
Telaffuz dahi edemedim
Yüz görümüydü düþ ertesi
Ve tüm suçumun son celsesi.
Sanýktým, þahittim
Savcýydýn, yargýçtýn
Ve müebbet yalnýzlýktý son kararýn.

Karanlýk bir hücre idi
Artýk tek sýðýnaðým
Iþýksýz kaldýðým
Ve dibine kadar hasret kokan.
Dipsiz bir kuyu idi sallandýrýldýðým
Sarkacý olmayan o sýnýrsýz sancýnýn.
Yana yakýla böðrümden kopan
Haykýrýþlarým yanký bulmayan…

Sýðýnaðýmdý düþlerim
Yürürken yalpalandýðým günlerim.
Kitaplara sýðmaz acýlarým
Zihinlerde yer bulur esaretim.
Yýlmadan, yýkýlmadan
Cýlýz da olsa o titrek mum ýþýðý
Ufak ufak filizlenen umutlarýn
Gönlüme yansýyan sýcaklýðý.

Elbet nihayete erer çileler
Çil yavrusu gibi daðýlýr hazin gölgeler.
Elbet varýr nihayete bu sürgün
Sanadýr kader bak;
Bu son sözüm.

Sosyal Medyada Paylaşın: