Birikmiþse sende, bende
kir ve leke
onda, bunda
Ne serde düþünmeye azýcýk bir meleke
Ne aklanýp-paklanmaya köpük kaldý sabunda
***
Bu ne bitmez iþtihadýr dünya mülkü uðruna
Okurlar tersten gerçeði
Vururlar kýrýlmaz cam
Bilinir ki, sýr tutmayan koþmaz ülkü uðruna
Henüz doðmamýþ sabinin kundaðýnda olmaz encam
Ve serencam eyleyen ve nefsini önceleyen
Asosyal davranýþlarýn baþat olduðu ortamda
Var mý ötesi bu iþin var mý ince eleyen
Günahlarý, sevaplarý ve hayatý toplayýp
Kâh kasýrga kâh boranda yaðmur yahut doluda
Mutlu, umutlu atiden kalmamýþ kâfi sayýda
Yazýk Anadolu’da…
Dað gürledi hiddetinden, su yatakta kudurdu
Bulutlar siyaha geçti çatýþtýlar þimþekle
Dipte bitmez homurtular; karmaþa var göklerde
Baþlar yerde, göz kapalý bürünürken garip þekle…
Ve sürüngen güruhu ve talancý tel’inde
Yâr bize küsüp gitmiþ yatýyor el mitilinde
Eyvah yine bir sabah uykulu gözlerimle
Baktým olan, bitene; korkup dedim; el aman…
Deniz, millerle çevrili; adalar, karalar daðlar…
Mutlak ne var el sürülse, ayak deðse etek ýslak
Birbirine yaslandý ya
Devrik zaman içinde
Orman, su, yerde maden…
Toz savruldu… duman duman…
Kanatsýzdý, uçtu insan
Aman ha aman…
Ýþte
Diþe deðmiþken kan, basýncýyla baþ aðrýr
Kýnlarda saklý sözlerle yürekleri kanatmayý
Ýþ sayanlar bir kere bu ormana konuk olsa
Öldürürken kaba sözler ne varsa uçan, kaçan
Elbet anlar sonradan; büyür kelam acýsý
Geçer taþýn aðrýsý…
Kentte, köyde yollarda çok zaman
Araç geçer hafif, aðýr
-Kimi hýzlý – asfalt aðlar; yol vermeden
Aldýrmadan, can demeden üstümüze sürer kimi…
Demezler hastasý var; yürüyen belki de saðýr…
Son vitesle son sürat sona gidiyorlar sanki
Sanýlmasýn bu bir sýr
Bak etrafa bir dost ara
Bulursan imdada çaðýr…