Gerçeğin Arkasına Gizlenemez Gerçek

Gök kubbeyi kýrdýn, öfkeni üzerime döktün
Yetmedi ýslattýn, hayalllerimi silip attýn.
Sokaklar diz boyu çamurdu
Zor taþýyordu koca bedeni bu çelimsiz ayaklar
Yükümü ikiye katladýn be yaðmur!..

Ne yaptým ki ben sana?
Kersende hamur, yoður ha yoður
Her rüyada premature bir can doður
Karanlýklar güneþe saðýr
Hiçbir iþe yaramýyor haykýrýþlar
Baðýr da baðýr...

Kendi kendime hayatý didikliyorum be yaðmur…

Yüreðimi mesken tutmuþtu kapkara bir bulut
Yaðmaya zorluyordu gözlerimi sükut
Birazdan sönecekti dudaðýmdaki u mut
Boþluðu ateþlemeseydi eðer gökteki kudret
Bir baþka zamana kalacaktý vuslat!..

Ben kendi halimde, kimseye yok zararým
Düþlerime yaslanmýþým özümün dünyasýnda
Biri diðerinden daha saðýr noktasýz bir sevdayla
Boz bulanýk sularda yaprak gezdiriyorum
Evrim maðduru çiçekler besliyorum pencere pervazlarýnda
Kýrmýzýsýnda aþýnmýþ bir avuç toprakta
Aþk ne zaman can bulacak diye
Günlerdir sabýrla bekliyorum
Ve aþk için yola çýkmýþ herkese
Gece-gündüz dualar ediyorum
Sen ise ezgiye uzanan tutsak ellerinde
Aralýksýz nefret büyütüyorsun
Yaðmurunla beni ýslatýyorsun…Neden?

Gerçek deðil misin yoksa sen?
Yaklaþ biraz, yeryüzüne ilk kez iniyormuþcasýna
Önce bana, sonra aynadaki sana bak
Ve sonra yüzündeki maskeyi çýkar usulca, yanýma koy
Biliyorum ki, gerçeðin arkasýna gizlenemez gerçek
Aklýmýn gizli þuasý doðru sinyal gönderiyorsa eðer!..

Rukiye Çelik
Ankara/20 Nisan 2014

Sosyal Medyada Paylaşın: