’’Cam açýktý sen damladýn sandým ...
Gök/yüzün düþürdü incilerini
Sonrasýnda kokun geldi ,
mis gibi toprak gibi ...
Çektim içime ne olur bir daha gitme !’’
Geceye yakýlan þiirlerle dolu ceplerim...
Zindandan karanlýktý þiirsiz gecelerim...
Geceye özlem senden beter oldu...
Odama çekilip karalýyorum ya...
Satýr satýr dökülüyorum umarsýzca...
Pervasýz hallerimi , özlediðim gözlerini ...
Karanlýðýmý aydýnlatan þiirler olup çýkýyorsun ya ...
Ýþte bu yüzden sen ardýna bakma
Sensizim !!!
Sensizim ama hiç piþman deðilim...
Doldur içimi , iç sesim yýrtýyor geceyi...
Aç radyonu ,hadi !
Söyleniyor yine O deli ...
Bekleme artýk !
Gelmez !
Gelmeyecek içini acýtan ’ O serseri ’...