Uzun ince bir yola çýkmýþ idik seninle Yokluðuna kahredip karalarý baðladým Belki de övünürsün güzide eserinle! Karabasanlar çöktü bir anda omuzuma Sen yoktun düþlerimde yine yalnýz aðladým
Her düþüm yýkýk dökük dört yaným hicran dolu Anlamýyor dilimden hiçbir Allah’ýn kulu Acýlar öðretti ki çetinmiþ sevda yolu Yüreðim kilitlendi, dillerimse lâl oldu Sen yoktun düþlerimde yine yalnýz aðladým
Dert yýðýldý üst üste, bilmem bu nasýl furya Gecenin çýðlýklarý sanýrým eþsiz arya Kendim de inanmýþtým ben denizdim, o derya Düþten ötesi düþmüþ ben de o an anladým Sen yoktun düþlerimde yine yalnýz aðladým
Bilmem ne suç iþledim sensizlik mi günahým Yaþadýðým zulümden arþa deðer mi ahým Bir gecenin koynuna sýðmazdý ya eyvahým Yine de bir umutla çýkýp gelecek sandým Sen yoktun düþlerimde yine yalnýz aðladým
Bu nasýl bir iþmiþ, bu nasýl bir kördüðüm Yoksa hep yalan mýydý gözlerinde gördüðüm Yokluðundur sanmýþken defterini dürdüðüm Kalemlerim kýrýldý, anladým ki öksüzüm Sen yoktun düþlerimde yine yalnýz aðladým
Ben ona yaren idim sözde olmuþtu ece Dosteli’msin demiþti, belki binlerce gece Dilerim ki çözülür aþk denen bu bilmece Geceye umut ektim duy beni be can özüm Sen yoktun düþlerimde yine yalnýz aðladým
Sosyal Medyada Paylaşın:
Dosteli_ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.