Derbeder ömrümün sonbaharýnda, Neden çýktýn karþýma? Amacýn ne? Neden karýþtýrýyorsun aklýmý ? Mazide küllenmiþ bir aþký hatýrlatmanýn, Gözlerime öyle bakmanýn, Beni bir daha öldürmenin, Anlamý var mý? Söyler misin? Bunca yýl sonra eline ne geçecek? Yaralý bir kalple, Riyakar bir yaþama alýþmýþken; Tekrar sinemden yüreðimi, Söküp almanýn anlamý var mý ? Býraksaydýn… Yýllar önce terk ettiðin bu enkaz, Yine yýkýldýðý yerde kalsaydý. Kalsaydý, olmaz mýydý? Þimdi git, iliþme ne olur… Ýçimde öyle bir yara var ki… Sayende arzýn merkezinden daha derin… Öyle bir yer var ki, kuzey kutbundan daha serin… Öyle bir yer var ki, cehennem ateþinden kýzgýn… Öyle bir yer var ki, kimseleri yerine koyamadýðým… Bir yâr var içimde, yüreðime gömdüðüm, Ve dönüp dolaþýp yine ona geldiðim. Bir kara sevda var içimde, Bir tutku var bir türlü öldüremediðim. Oysa… Oysa bir zamanlar sen, Örgülü saçlarýnla saf, masum, liseli bir kýz, Bense iþsiz, güçsüz, avare bir genç… Anlatamadým yýllarca, Ýnandýramadým bu kalbi sana… Eðer bilseydin… Bilseydin ki yirmi yýl sonra ayný sevgiyi, Yine gözlerimde bulacaðýný, Ve ömrümüz yeterse, Yüz yýl sonra da ayný sevgiye tanýk olacaðýný, Gidip o sünepe kocanla evlenir miydin? Doðurur muydun o sünepenin çocuklarýný? Doðurmazdýn elbet, doðurmazdýn. Yoksa böyle sahte tebessümlerle, Karþýma çýkmaz, gözlerimden akmazdýn. Amma ve lakin… Yýllar çok þeyi deðiþtirdi. Sana verebilecek, bir þeyim kalmadý. Ama yine de üzgünüm. Böyle olmasýný hiç istemezdim. Bende bildiðin o yemyeþil umutlarý, Yýllar önce soldurdun. Ben de senli hayallerimi, Mazi denen kabre gömdüm. Ve o kabrin üzerinde, iki de fidan yeþerdi. Serpilip büyüdüler, güç verdiler. Ýlk fidanýma da senin adýný verdim. Ona sen gibi baktým, sen gibi kokladým, Üzerine sen gibi titredim. Onlar dünyam, Güneþim, ayým oldu, ýþýk verdiler. Hadi git þimdi! Hayatýn boyunca bir daha tanýk olamayacaðýn, Sevgime tercih ettiðin, o sünepe kocana git! Ruhunda fýrtýnalarýn vücut bulduðu zifiri gecelerde, Yine onun koynuna gir… Bensiz nasýl avundunsa yine öyle avun. Ben mi? Beni sen sakýn düþünme… Ben, býraktýðýn bu enkazla alýþmýþým yaþamaya, Sen de ilk ve son kez yürekli ol… Yýllar öncesinin tekrarý gibi, Ardýna bakmadan yine git ki; Seni öyle ruhsuz, öyle duygusuz bileyim. Hatýrladýkça kinim kat kat artsýn. Hâlâ yaþýyorsam, sevgimden çok, Kinimdir bende canlý kalan. Hadi þimdi git! Defol git! O, sünepe kocana git…!
_______yorgunkalem…
Sosyal Medyada Paylaşın:
yorgun-kalem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.