Meyyitin Gözyaşları
Sýrtýnda üç-beþ kulun, bir zaman deðirmeni…
Çocukluðum, gençliðim usulca öptü beni
Uzandým soðuk taþa; tuttu elimden ebed
Ne anneden-babadan ne evlattan var meded
Aðýtlar yükseliyor; kimin için bu sala
Neden okþuyor acep saçlarýmý musalla
Dünyanýn kafatasý yedi yerden yarýlmýþ
Gökyüzü örtü diye bedenime sarýlmýþ
Nedamet saðým solum, karýncadan küçüðüm
Hançereme sýkýþmýþ son sözüm düðüm düðüm
Anladým ki hakikat bu düþün ertesiymiþ
Dünya ise sadece ölümün kertesiymiþ
Baþladý yolculuðum, son kez baktým kendime
Gördüm avuçlarýmda ruhumu lime lime
Maddeden azat oldu yavaþça ayaklarým
Topraðýn ayasýyla okþandý þakaklarým
Karanlýk ve aydýnlýk birazdan açýlacak
Ne varsa terekemde etrafa saçýlacak
Geriye yalnýz ismim kaldý mezar taþýmda
Hangi günah yýkanýr acaba gözyaþýmda
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.