BABAMI ÖZLÜYORUM

geniþ yalnýzlýktan
çýkýp pencereye
babamý özlüyorum

ciðerimde is yanýðý
aylardan nisan
ölüm tütüyor gök yüzü

gözlerim toprak kazýyor


yokluðuna yaslanmýþ yýldýzlar
ateþ böcekleri yakýyor içimi
zambak dikiyor üstüne
acýnýn

elimle topluyorum daðýlan an’larýn
dar geçidini

okþuyorum usulca
cennetine açýlan paslý menteþeyi

sesini özlüyorum
mesela kokunu
kokun baba kokusu


miadý gelmemiþ babalar görüyorum
belki biraz deðiþse de halleri
hani diyorum biraz çizgiler yol olmuþsa
ellerinde ki damarlarýna
sýkýca tutarken torun elinden
parkta- yolda
üþüyor
baba deðmiþ sol yaným


gözlerim çayýr yeþili
örtüyor topraðýn kuraklýðýný
zemzem aðacýna baðdaþ kurmuþ
özlem dökülüyor
yapraklarým-dan


bilirim!
bir nisan þakasýdýr senin ki
cemresi kara topraðýn
illaki haykýrýyorum babam
özlemini

gün/eþin
ekinoks kývrýmýndan



söz

yapýþsa da yokluðun
göz çukuruna
zindanýna kilitleyip
ruhumun derinliklerinde
söz diyorum
seni hep seveceðim

yokluðunu tenimden çýkartýp
bayram þekerine sarýlý
(babamý Özledim)
yetim dillere süreceðim


Ümmü AÞCI
ÜMA





Sosyal Medyada Paylaşın: