sen bilmezsin
karanlýk gecelerde boþluða doðrulttuðun namludan
kaç kurþun yedim senden habersiz ciðerime
bilmezsin
gölgen diye her vurduðun benim canýmdý
bilmezsin
ne çok aðladým sana, sensiz gecelerimde...
hani ap(b)tala malum olurmuþ ya o misal
hep hissettim darda olduðunu
hep bildim zulde olduðunu
hep gördüm karanlýklar içinde
dimdik vakur duruþunu...
sen bilmezsin
hatimler indirdim þiirlerine
kýrk ayrý mahlastan
kýrk ayrý çeviri yaptým
eksik dilimle, eksik diline...
sen bilmezsin
içim titredi her üþüdüðünde
ve içimi deldi geçti bir ok her seferinde
bildim ki yine yataðýn toprak
yorganýn gökyüzü...
ve þimdi de
içime doluyor yine sýzýn
biliyorum gitmektesin
ellerin kayýyor ellerimden
d’ipsiz bir kuyuya doðru düþmektesin
yalvarýrým gitme
ki ben kimseye yalvarmadým ömrümce
ama sen gitme...
ama sen gitme
bilirim sevmezsin, dinlemezsin de
ama hani þarký diyor ya
"beni bulacaklar, beni vuracaklar" diye
iþte o misal sevdiðim sen gitme...
meðer
þairlik acýlardan geçmeden olmazmýþ
hüznü imbiðinden akýtmayan kalemin
mürekkebi kavi yazmazmýþ
yaþamadan yazýlmazmýþ öyle derin
öyle derin derin bakýlmazmýþ
hele bir de
gözyaþýn damlamamýþsa yazdýklarýna
o þiir demini almazmýþ
acýný, acýmdan tanýyorum sevdiðim
gitme...
bazen pamuða fasulye ekip
karanlýkta yeþertmek gibidir sevda
ben senin sevdaný beyaz bir pamuða ektim
bu yüzdendir karanlýkta boy vermesi
ve gözyaþýmla suladým her gece
bu yüzdendir ölmemesi...
bazen yanýnda yatan yabancýyken sana
sürgündeki görmediðin bir yabancýnýn
sadece bir çift sözünde rehin býrakýrsýn sen yüreðini
iþte bu yüzden terketmemelisin kendini
inadýna yaþamalýsýn o nankör sýrlý aynalarda...
sen yüzlerce kiþide sadece bir kiþinin
sevdiðinin yüzünü, sözünü aramýþ olabilirsin
oysa ben,
yüzlerce kiþinin yüzünü, sözünü bir tek sende yaþadým
sen bir yola baþ koymuþsun öyle veya böyle
saygý duyarým
oysa ben, binlerce kez yoluna baþýmý koyarým
çünkü "insandýr benim kabem"
ben senin insan gibi insan olduðuna inandým
iþte bu yüzden sevgili gitme...
biz seninle hep saklambaç oynadýk
bazý bazý da körebe oynamaya heves saldýk
oysa hiç beraber uçurtma uçuramadýk
misketlerimizi tokuþturamadýk
mavi misket benim!
- hayýr benimmm
diye, kavgaya tutuþamadýk
biz seninle yarým kaldýk mavi çocuk
ne olur gitme...
bak yaðmur yaðýyor þehrime
ve toprak kokusu seni getirdi yine
elbet güneþ de açacak sevdiðim
ve sen döneceksin evine...
radyolara düþmeyecek eþgalin
telsizlerde geçmeyecek adýn
ve manþetlerde boy göstermeyecek kimliksizliðin
künyene kazýlan bir enkaz deðil talihsizliðin
güneþle beraber sen de
yine, yeniden doð sevdiðim
ama gitme
gitme...
gitme...!
17.04.2014/Sev_tap