Lila gölgeler

badem aðaçlarýyla dolu o eski yolda
gümüþ bir Ayýn altýnda yürüyorsun
saçlarýn bir intizar gibi lüle lüle
ceylanlar iniyor göl yüzüne gölgesiz
en zalim avcýlar aðlýyor ardýndan bakýp
artýk kim kimi öldürürse aþk için
biz buna yaþamak diyoruz

kapattým gözlerimi buyur gel vur
döndüm sýrtýmý incinme diye
çünkü göz bebeklerinde büyüdüm bir asýr
dudaklarýmda senin her kelimen bir týlsým
sen söyle rüzgar düþün peþimize
yakasý yýrtýlsýn gömleklerin
dar aðacýnda boynu kýrýlsýn karanfillerin

yok hakikat bu deðil görmedim seni ben
resmine çýldýrdý sözcüklerim
belki biraz gecenin etkisi biraz da
kaldýrýmlara vuran siluetleri yalnýzlarýn
hep bir aðýzdan haykýrýyorlar
sevgilim bu þehir ikimize dar
birimiz yaþam kalesinde birimiz ölüm

dar bu göðüse bu gökyüzü dar
bakýp bakýp iç geçiriyoruz size ey sevgili kuþlar
siz ki çocuklar topaçlar balonlar gibi
dönüp dönüp gidiyorsunuz uzak yerlere
þu sokaklar aklýmýzdan çýkmayan
sevgililerimizin aþiyanlarý
örenler viran olup gidenlerin yurdu

bin kere ölmelik bir hayatý kim tercih eder ki
usul usul terk etmeli bu ruhun tenini
öyle þaþalý törenlerden de uzak çamurlu bir toprak
bir kalas üstü yazýlý ‘’ hüvel Mevla ‘’
çok bile teneþirde boylu boyunca uzanmalar
kalabalýklardan figan feryat incinmeler
tek hakikat bu O var baþka bir þey yok









Sosyal Medyada Paylaşın: