Güneþin gerdanýndan öptüm bir sabah ezanýnda
Henüz buðusu kalkmamýþtý kirpiklerinin
Saçlarýndan tutup okþadým yavaþça
Alev alev yanan dudaklarýna býraktým dudaklarýmý
Þafaðýn gelin duvaðýnda...
Dokundum güneþin ellerine
Bembeyaz gelinliði içinde maðrur ve alýmlý
Elimde bir kýrmýzý kuþak
Kaç kez baðlayýp çözdüm beline bilmem ki...
Sen güneþi getirirken sabahlarýma
Ben geceni aydýnlatmaya çalýþtým yaka paça tutsak
Hapsettim o kor ateþ sevmelerimi bir kafese
Bileklerimde kelepçeler keskin býçak
Dün gece yýldýzlarý vurdum tek tek
Sapanýmla taþ atarak...
Birer birer düþtüler körfezin karanlýklarýna
Bir þilebin güvertesinde birikirken yalnýzlýðým
Kamarasýz gemiler gibiydi yüreðim
Yolcusu kaçak
Dün sabah demiþtim, gün geceye döndü
Toplayýp eteklerime senden kalan ne varsa
Bir çöp kamyonunun canavarý andýran aðzýna
Boþalttým
Kirli, kaybolmuþ, korkak aþkýný da
Bu sabah
Bu sabah kendimle uyandým Ýstanbul’da
Ayyaþ bir gecenin sarhoþ hamileliðinden doðan
Ne idüðü belirsiz
Alkolik çocuðunu yatýrdým týmarhaneye
Beyaz elbiseyi bir giydirdiler ki üzerine
Bakýþlarýnda mekân kuracaktý artýk delilikler
Kilitli kapýlar ardýnda kalsýn
Sen ve senin gibiler
Eylül GÖKDEMÝR...09.07.2007