ÇÖZEMEDİM GİTTİ

Sorarým kendime zaman zaman;
Umarsýz mý olmalý þu yeknesak düzende.
Ya hüzne ne demeli
Her daim muhaliftir neþeye.
Çok mu gülmek bana,
Yeri geldi mi
Güller açsa da ara ara
Hani ismimle müsemma.

Yoksa kifayetsiz miyim
Bir o kadar yalýn ve içten
Ne varsa dile getirdiðim
Hissederim en derinden…

Eriþilmezliðinde ufkun
Kanat açarým enginlere,
Bazen bitik bir o kadar durgun.
Bir muammadýr benlik denen
Yeri geldi mi kendini yeren.
Bazen koca bir boþluktur ruha hükmeden.
Ýnsaným ne de olsa; etten kemikten
Ara sýra nüktedan
Zaman zaman nutku tutkun.

Severim kendimce, en az kendim kadar,
Bazen sorarým kendime;
Nedir gerçek nedir yalan olan.
Çözemedim gitti;
Nedir çözümsüz yapan kimlikleri
Yeri geldi mi yerdim
Ne varsa önümde bir bir dizili.

Çetrefilli bir yol boydan boya uzanan
Sayýsýz diken can yakan.
Çamur toprak bir yanda
Eþsiz kokusu aþkýn
Buram buram tüter burnumda.

Olabildiðince insan;
Sanma ki marifettir sözü zalimin
O masum yürekleri burkan.
Ne yalnýzým ne kalabalýk
Bir o kadar kadirþinas.
Dilimde tutturmuþum içli bir þarký,
Bir elimde coþar kýrýk saz.

Aþkýn, sevginin her daim tezahürü
Yakmaz mý sönmez ateþin közü.
Hüzün sardý saralý þu garip gönlü
Göremedim gitti gün yüzü.



Sosyal Medyada Paylaşın: