yaðmur çokgen ýslatýyor
ceketimde hesap cüzdaný kýrýþýk
top oynuyor güneþ arkadaþý denizle
burnumda çýkan yeþil
kandan kýrmýzýlar yosuna
önemli uykular kalýyor dilimin ucunda
bana uy.
geride tamamlanamýyorsa söz uzatmamalý noktayý
sahne arkasýnda kendi damarlarýný öpen kuklalar var
ölüleri taklit etmekten yorulan ses
kýrýk kalbini sarýyor
vücudunla kaynayacaksýn beklerken
acýrken korkmayacaksýn, diyor usta su
nasýl da aðzýma sýðýyor þampanya bacaðý
kulaklarýndan çýkýyor askerler
vücudumla siliyorum kasýðýn yaralý kazalarýndan boþalmýþ lenfleri
buralarda hala öç için bekleyen çocuklar var
umut daha tükenmedi
onlar gibi korkup, uyuyamama sancýlarý deðil bunlar
yatak sýcak, dikkat, arkamda deniz
hazýrlanýyor bir gemi batmak için dünyanýn beþinci katýndan
silahýn mermilerinde alýnterim olmalý
emniyet kilidinde yaðý
kötü umurlar adýna kökünden yakýlmýþ aðacým
yaðmurda kaçar mý akrepler
katlanabilirim buna. devþirildim. ruhtaki þarkýlarý susturdum
çizgi çekildi dualarýn her birine
’adýna böylece’, özür dilerim
parmakuçlarým çekemiyor kalbinden kaný
vur rahmine gýdýklanmýþ þairlerin mýsralarýný
rüzgarda savulur çöp, koklayamazsýn parçalarý
geride kalanlar uðultuluyken, hele
öpüþür elleri üþüyenin
kafiye kalýr
inanýr insan, ’ahýna böyle’, buna da alýþýr
dudaklarýnýn kaný çekilirken geriye
hissetmediklerim kalýyor
aþk kelimeleri yorar karýncalarý bile
anlat, þimdi görmeyen birisine denizi anlatmak gibi
içimdeki katilin adýný anabilirim
ýslak kaldýrýmlarda çýrýlçýplak
ellerimle severim kedileri
saat üç olunca kapat gözlerini
trafik kazasýnda ölmüþ annesinin kanýný koklayandý bu kedi
hepimizi birden affetti
yaðýnýz bayým, yaðýnýz
nü turab her yanýmýz