Şiir ...

Etkisi kalmamýþtýr

bir oda yalnýzca

bir su bardaðýna hapsolmuþ

açýlmýþtýr kapaklar

benim kemirilmiþ mürekkebim

ölümün en aç halindeydik

yalnýzlýk dýþardan anlaþýlan birþey deðildir...


Çok düðmeli bir elbisedir gece

yatalak bir hücredir yatak

kendinden bile saklanan aynadýr gerçek

yollarýn tehlikeli yanlarýdýr yaramazlýðýmýz

gök tozludur

verem bulaþýr sessizliðe

kanayan ciðerinden öksürtür ölesiye

çýnlar acým

acým aynadan atar kendini boþluða

kapýp koyuvermiþim herþeyi

çiçekten yarattýðým evler kerpti baþýmýza

ve bir döngünün karnýnda yeniden doðdu

ellerimin içinde kendi kendini býçaklayan yazgý...

aynanýn kafiyesi

tek gözlü ve dikiþli uçsuz bir yara

baðýrýr

kendi görüþünüþünden dikenli,

ve o kadar kanayarak ,

çaðýran,

israftýr düþüncem

devamlý boþa giden ...içimdeki yaralarla konuþtum

tuz bastým acýyla dost oldum

kucakladýnmý yalnýzlýðý benim kollarýmla.

Kýrmýzý bir leke

hayatýmýn yayýldýðý

aynadan korkuyorum

benim zaafkar genetiðim

kýrmýzý bir iz le vazgeçtim insanlýktan

isyan tartýlarýna koydum kendimi

nefret kuþattý kýrmýzý kurdelalar taktý uzlaþmazlýk kapýlarýna

yaramýn üzerinde yaþadý diðerleri

yaram kadar çirkin kýrmýzý ve iþe yaramaz.


ayaklarým durur gitmekten zayýf kahverengiyle ýslanýr,

parçalanýr üstümde

üstüme geldiðinde.

gördüðüm çorak

bedenimi küle yatýrmýþ,

boðuluþlar

senin acýlarýn gitmez bir yere

koparsam baþýmý gövdemden...








Sosyal Medyada Paylaşın: