kýrk yýl ayný çýnarýn dallarýna tutunduk
biraz umut
biraz ben
ayný güneþ ýsýttý hep kuzeyli gülüþlerimizi
serenat yaptýðýmýz ay bir
sayamadýðýmýz yýldýzlar hep ayný oldu
çekilen acýlarda buluþtu
küreklerden muzdarip nasýr izlerimiz
ve hep ayný þarkýlarda sustuk nedensizce ikimiz
ayný film repliklerine aðladýk
saklayarak yerlere gözlerimizi ve silerken buðu tutmuþ gözlüklerimizden
düþ izlerimizi
kaçýrdýðýmýz otobüsler hep elli dört numaraydý
batan gemiler kaptansýz
raylarýndan hep terkti ümit vagonlarýmýz
sen haziran de
oysa saçlarým hep þubattý
biz seninle kýrýk dal hikayelerinin sessiz kahramanlarý
biz masallarýn kayýp çocuklarý
ezelden ruhsatsýzdýk
her sevince
en yoksul sofralarda içtik demli çaylarýmýzý
ayný oyuncaða halka attýk lunaparkta
aç yattýk, tok uyandýk rüyalara
ayný dünyaya yazamadýk küçücük puntolarla
sevdamýzý
gel sevdam
kirazlar olmadan, bahar güneþi doðmadan gel
... göðsünde yýldýz çisentisiyle
saçlarýnda gecenin karanlýðý
ve iki hece dudaðýnda
üç adým bana
sarmaþýk mevsiminde
gel ki kýrýlsýn piþmanlýklar
aþkýn vezniyle.
gel ki…
gel..ki
….