Bazen düþünürüm de, Bu dünyada hiçbir þeyin deðeri yokmuþ. Ölüp gidenleri düþünürüm, Ve onlarýn mallarýný mülklerini düþünürüm, Hepsi boþunaymýþ. Fakirin zenginden farký yok, bu güne kadar gördüðüm mezarlýklarda Deðil mi k,i hepsi de kara topraðýn altýnda. Tek bir fark görüyorum, Birinin mezarýnýn baþýnda mermer taþý, Birinin mezarýnýn baþýnda çürümeye baþlamýþ iki tahta. Ne bir saray, ne bir dam var, Ama ikisi’ de yatýyor mezarlýkta yanayana.
Hani dünyada fakir zengine hizmet ederdi. Bir lokma ekmek uðruna. Kapýsýnda kul olurdu beklerdi. Merak ediyorum yine öyle’ mi acaba. Hiç sanmam.. Zengin’ de çýplak doðdu fakir de çýplak doðdu anasýndan Kaderi kökten deseler’ bile inanmam. Þu kader dediðin nedir’ ki ! Kanun desen, kanun deðildir. Bazýlarý yazý derler de buna, buna da inanmam. Çalýssa çabalasa kaderini deðiþtirirdirdir insan, Aklýný kullanýrsa gerektiði zaman..
11 Nisan 2014 Ahmet Yüksel Þanlý er
Sosyal Medyada Paylaşın:
a.yüksel şanlıer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.