SABAHAT ABLA

-Ýstanbulun arka sokaklarýnda-

selamýnaleyküm taksici abi
yok yok yanlýþ anlama beni
sarhoþ marhoþ deðilim yani
bilmem kaç metre yükseklikten
kafa üstü çakýlýnca yere
benim gibi olurmuþ her fani
sabahat abla varya
mahmut paþa çýkmazýnda hani
yiðit kadýndýr
sen ona sor bir de beni
en alengirlisini yaþamýþ
sevda dediðimiz bahsin
masasýndanda hep yenik kalkmýþ
ne feleðin çemberi kalmýþ geçmediði
nede bir iðne deliði
kýsa keseyim
yorgunsun sende be abi
büyük aç dedim garsona
açamazmýþ arkadaþ
kýyafetime bakýnca
çok mu periþan haldeydim
birkaç masa, bardak, çanak
devirdim ne varsa yetiþtiðim
sabahat abla geldide
aldý ellerinden beni, köpeklerin
anlattým ablama
ne anlaþýlmaz adam olmuþum yýllarca
bir o anladý beni þöyle bi bakýnca
“a ð ý r” sevda dedi
koydu teþhisi
merhemi ilacý yokmuþ benimkisinin
“z a m a n” dedi
iyi gelirmiþ sabýrla biraz karýþýnca
söz verdim ablama
son büyüktü içime yürüttüðüm
ve son yüktü bu sevdada,
s ý r t ý m d a ç ü r ü t t ü ð ü m

Sosyal Medyada Paylaşın: