Kimsesiz Olmadım

Ben hiç güzel masallar dinlemedim annemden
Onun yerine Allah beni korusun diye minik ellerimi açýp dua ederken uyudum sokaklarda
Ne sýcacýk bir yataðým oldu yatabileceðim ne de o yataða yatýran bir meleðim
Sýcak yataklar yerine soðuk beton kaldýrýmlarda uyudum yalnýz baþýma
Sabahlarý bütün çocuklarýn yediði o çikolatalý ekmeklerden de yemedim hiç
Benim yediðim hep üstü küflerle tatlandýrýlmýþ biraz da kuru olan ekmeklerdi
Sahipsiz bakkal bedavadan veriyordu bana o ekmekleri biraz aramak kaydýyla

Sabahlarý sabah kahvaltýsýna çaðýran bir annem yerine beni sabah namazýna çaðýran
Güzel sesli bir dedem oldu hep, imam dede…
Güzel güzel sabunlarla yýkanmadým banyoda oturup bir tabureye
Sabun yerine derme çatma bir evin rutubet kokusu sinerdi üzerime iyiden iyiye
Diðer çocuklar gibi ben de okul çantamý takýp sýrtýma tutamadým okulun yolunu
Ýçi kitap dolu bir okul çantasý yerine içi saman dolu heybeler yükledim omuzlarýma sürekli
Çok istedim küçük yaramazlýklar yapýp öðretmenlerime hesap vermeyi ama
Yaramazlýk yerine hep çalamadýðým cüzdanlarýn hesabýný verdim beni kaçýran çocuk mafyasýna

Önüme çýkan tüm tehlikelere karþý beni koruyabilecek bir babam da olmadý
Ama bir babadan daha güçlü bir babadan daha merhametliydi gece gündüz sýðýndýðým
O yüzden korkmadan yaþadým ben hep o yüzden korkmadan uyuyabildim geceleri kaldýrýmlarda
Herkesin bana gurur veren aferinli bakýþlarý olsun istedim üzerimde ama
Gördüðüm manzara hep aynýydý insanlar acýyan gözlerle bakýyorlardý bana kimsesizim diye
Oysa kimse bilmiyordu ki her zaman beni koruyan Rabb’im ve bana kardeþlik yapan meleklerim vardý
Ve ben hiçbir zaman kimsesiz olmadým…


Sosyal Medyada Paylaşın: