Ve gün gelir kalem bile utanýrmýþ yazdýklarýndan, utandý.
Utandým.
Utandýrdýn.
Seni hatýrlatan ne varsa,
Kýrdým,
Kýzdým,
Küstüm,
Unuttum.
Ayný sokaklardan fakat farklý coðrafyalardan geçiyorduk.
Ayný bölgede yaþýyorduk fakat bölünmüþtük, bölmüþtük.
Sevdiðim kadar nefret ettim senden.
Ve anladým ki nefret tüm duygularýn katiliymiþ.
Katilime teþekkürler.
Hilal Özcimbit
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.