öfkeleri dikiþinden söküyor terziler dillerde toprak ezgili türküler yüzümüzde ihtiþamlý yenilgiler ruhumuzda soysuz çizgiler hýrsla kavruluyor topraklar iþtahla tüketiliyor erdemler
yenildik düzmece yalanlara kýrýldýk hep kendi içimizde düþtü garip insaným yollara mest oldu haram kumanyalara ek yerimizden söküldük her gün ayrýldýk özümüzden kumpanyalarla
sabýr ekelim taþlara dillerden ipekler aksýn toprak ölümlerle sarýlý aþk tenden ayrýlmamýþ hangi aðýt boðan nabzýmýzý, hayat mihmanlýkmýþ saklandýk kendi inimize, sevinin rengini unutmuþuz düþtük mutluluðun dalýndan, zamanla çürümüþüz sözcükler boðuldu dostlar, kendi içimizde bölünmüþüz
damlasak dibimize çoðalsak yeniden susmasak konuþsak aþkla ta özünden kendi öykümüzü yazsak içten derinden daðýtsak yalanýn tabularýný en kökünden son oyununu oynasak yaþam perdesinde akar mý sevincin gözyaþý gözlerimizden!
Selahattin YETGÝN Sosyal Medyada Paylaşın:
Selahattin YETGİN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.