SÜRGÜNLERDE

Efkârýn tadýný çýkarýyorum
Bir yandan ýslanýyor yanaklarým.
Acýmalý mýyým kendime
Kimin umurunda
Ya da ne fark eder
Biliyorum iþte;
Söz gümüþse sükût altýn.

Hadi atýn beni derin bir kuyuya
Çekin kapaðýný ve örtün üzerimi.
Söz ebediyen kalacaðým
Bu karanlýk dehlizde.
Sözüm var; dönemem,
Közüm var, söndüremem,
Yanýk baðrým var
Her dem kanayan.

Bir aðacýn kovuðundayým,
Börtü böcek yakarken canýmý,
Kapadým gözlerimi
Yine de görmekteyim o ulaþýlmaz hayali.
Baþým dik hiç olmadýðý kadar,
Soruyorum kendime;
Haykýrsam ne çýkar.
Bir tükeniþ içimde
Bir serzeniþ dilimde.

Tut ki bir düþüm,
Sadece geçen zaman tek düþündüðüm.
Farz et her þey koca bir yalan
O zaman neydi gerçek olan.
Esaret mi yýkan
Kefaret mi ödediðim
Sürgünlerde þu kâfir yüreðim.
Ulaþýlmazýn nezdinde,
Ýmkânsýzlýðýn pençesinde.



Sosyal Medyada Paylaşın: