Olmayacak sabahý bu kadar ortada, Sýcaklýðý ile serinliði ayný noktada, Ayný solgun bulutlarýn ardýnda, Ayný solgun güneþi; Görmeyecek gün.
Olmayacak yarýn, dünya bu kadar þairane, Tesadüf ile kader bu kadar karýþmayacak; Hayatlarýn iþine, Sevmeleri, kaçýrmalarý, kaybolmalarý; Gidip de gelememeleri, Duymayacak kimse; kimsesiz daðlarýn; Kýsýk sesli melemelerini.
Herkese adanmýþ gibi duran melodiler, Sahipsiz kalacak, bencilliðe kurban gidecek yarýn, Efendiliði seven adam; Efendisi ilan edilmeyecek bir daha; Yedi, sekiz, on, on iki diyarýn. Kölelikte diretenler, Artýk tadamayacak tadýný kamçýnýn.
Bir safahat ki tekrar yazýlmayacak, Kusursuz dinlenen kimseye bir daha; Ýstirahat imkaný verilmeyecek. Bir bugün olacak, bir yarýn; Tek bir saniyenin, tek bir dakikanýn, Aynýsý olmayacak.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sefa Yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.