Yeþili çalan elleri ve sesi tiz, Her halde; biraz uslu, biraz arsýz, Altý laðým; pis, üstü temiz, Yarýnlara hazýr hep çeyiz, Yanýnda, çoðu kez endiþe, Yeri gelince iffetli, yeri gelince fahiþe, Yediði bok çok; ilkesi karmaþa, Ýçi karanlýk ve bazen ýþýðýn kendisi, Topraðý harmanlamýþ ve ölüm vergisi, Cýlýz, gölgesiz; Karamsarlýkta ki oyunlara ilgisiz, Siyahý döken elleri ve sessiz.
Kýrmýzý tercihi ve çulsuz, Evren, üzerine tapulu; gidiþatý korkusuz, Kuþkusuz ki düzen ve düzensizlik üzerine; Ýnþaatý kusursuz. Her ne kurguluyorsa, yolsuz, Bütünüyle yaz, bütünüyle güz, Karþýsýna çýkanlarýn karþýsýnda gürbüz, Yalnýzlýk çalýmý ve süsüyle öksüz, Kuru bir dað, kuru bir yamaç; Týrmanmak veya yuvarlanmak amaç, Yürümek imkansýzdýr bazen, Yollar ise düz. Sosyal Medyada Paylaşın:
Sefa Yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.