ÇARŞAFTAN PELERİN

Bir anne, bir oðul hikayesi.

Ýnce kemikliydi annesi gibi.
Gözleri büyük, parmaklarý uzun,
Rengi beyazdý.
Yanaklarý çatlardý soðuktan.
Annesi gibi...

Uzun boyluydu,
Annesinden uzun olacaktý belli.
Þimdi onun elinden tutsada meleði,
Yýllar sonra o tutacaktý,
Güzelim ellerden kalan,
Her çizgisinde emek olan,
Anne elini...

Bir karýþ þimdi, bilekten dirseðe kol boyu.
Avuç içi kadar yüzü.
27 numara ayakkabýsý.
20 kilosu.
Resim yapmak en büyük hobisi.
Anne resmi...

Beyaz boþ bir sayfada,
Tam ortada.
Yeþilden çizilmiþ yuvarlak bir kafa,
Gözler, burun ve aðýzdan oluþan bir yüz.
Gövdesi aðaç gibi.

Sayfanýn tam ortasýndaa,
En büyük o.
Ve yanýnda kendisinin resmi.
Küçük ama,
Annesi gibi...

Bir gün diyor ki annesi;
- Oðlum seni çok seviyorum

Bende diyor...

Annesi diyor ki;
- Herþeyin en iyisini yapacaðým senin için.

Yap o zaman diyor...

5 yaþýnda bir çocuk.
Çarþaftan pelerini ile,
Oynamaya devam ediyor...







Sosyal Medyada Paylaşın:

Hümeyra Yılmaz Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

Böğürtlen Tadı... Şeffaf Perde Kadın, Çabuk Soyun… Mart koydum adını... Müsvette Aşklar Ustası, İndir Öküz Boynuzundan Hayatı! Perşembe Çocukluğumuzu Vuranlar AYSEL Sahi ÇARŞAFTAN PELERİN