Eski Hayat..

Siyah kaþlarýn, kör bir ressamýn elleriyle çizilmiþ sanki..
gözlerine bakýyorum;
aklým karýþýyor,
aklým ihtimallere sýðmýyor ve aklým karýncalaþýyor..

Oysa bende isterdim seninle olmayý,
bu soðuk þehirde üþüyor insanlar.
çünkü insanlar yalnýz,
çünkü insanlar el ele tutuþamýyorlar..

Ýnsan ihtiyacý olduðu biriyle samimi olabilir,
peki ya sahip olmadýðý birine ihtiyacý olmasý adaletmidir?
gördüðün gibi deðilim, çünkü parçaladýðýn sadece içim..

Sen içinden çýkamadýðým bir durumsun,
bir atomu parçalýyorsun bana bakarken
ve bir kar tanesi kadar suçsuz hissediyorum kendimi..

Nasýl anlatmalýyým seni bilmiyorum..
karþýlaþmamýz lazým seninle,
anlaþmamýz lazým,
iki cümleyi bir araya getiremezken þiir yazýyorum sana
sahi biz seninle bu þiirin neresinde karþýlaþacaðýz?
boþver
Allah biliyor..

Bir kaðýt üzerinde ya da iki kalp arasýnda seni kýrarsam,
affet..
sana tüm çocukluðumla,
tüm yaþamama sevincimle,
tüm intihara meðilliliðimle,
ve
hiç kimsesizliðimle geldim..
gözlerine ihtiyacým var..
bana biraz þiir okur musun?

Ali Yavuz
Sosyal Medyada Paylaşın: