Neden bilmiyorum ama biraz þiir doluyum bugün.. Özür dilerim herþey için, özellikle de seni bu kadar sevdiðim için.. Biten bir hikaye deðil aslýnda bu yaþadýðýmýz, bir romanýn giriþ bölümüydü..
Öyle masum ayrýldýk ki, gözlerine bir dakika bile fazla bakmak için herþeyimi verebilirdim..
Sadece sevdim, daha öncede dediðim gibi uçsuz, bucaksýz, sýnýrsýz.. Peki bu umursamaz tavýr neden? Neden bu imkansýzlýðý oynamak?
Kahve rengi bir geceden kalmayým þu an.. Biliyor musun sen yokken hiç sabah olmadý, uyuyup uyandýðýmda bile bitmemiþti yokluðun..
Bitmeyen tek þey yokluðun deðildi, kalemime eþlik eden þaraptý.. Evet, benim mezem kalemimdi..
Ali Yavuz Sosyal Medyada Paylaşın:
aliyavuz1 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.