HUZUR
’’Ýnsan insanýn kurdu’’ demiþ filozof,
Þu çaðda bunu anlamayan kafa kof..
Samimi gözlerle bir bak etrafýna,
Hinlik yapar yakýnýn en yakýnýna.
Ayýp,günah, filan derken baþkasýna,
Malý götürür kendi fýrsat bulunca.
Bitmez, tükenmez istekleri var deriz,
Nihayette, Ýnsanoðlu der geçeriz.
Ucuz filmin baþrol oyuncusu gibi
Nefretle izler bazen insan kendini
Bunalan ruhuna hep ararsýn huzur
Sonu nedense düþ kýrýklýðý olur
Beyninde milyarlarca tünel dolaþýr
Her tünel içinde birþeyler karýþýr
Þaþkýn avare, aptal gibisin bazen,
Lakin çoðunlukla cin gibi cinsin sen.
Bügünkü þikayet etmenin nedeni,
Geçmiþte yaptýðýn hatanýn bedeli.
Sen nasýlsan karþýndaki ayný diye,
Her kiþi aldanýrmýþ bir sevdiðine...
Bin umuda hergün azimle koþarken,
Birde bakarsýn tiyatro bitmiþ birden!
Dökülür yaprak,kurur dal,biter yaþam..
Eðlenceliymiþ alem..Sende keder gam
Bitmez dediðin koskoca uzun ömür,
Sonu hazin ölümden baþka ne görür.
Geçmiþe dönüp bakýnca hayatýna,
Ah çeker yakýnýrsýn hatalarýna.
Ýhtiyarlýk piþmanlýkla geçiyormuþ,
Üzülmekle hiçbir þey deðiþmiyormuþ.
Mutlu olmak dersen, adam gibi yaþa!
Onun için hakký savun olma maþa.
Sonra anýlýrsýn, ’’adam gibi’’ namýnla!
Ýþte o zaman kavuþursun huzura.
Yürekli olmak adam olmak deðilmiþ,
Edeple yaþamak en büyük þerefmiþ.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.