Yağmurun Nisan Söylencesi

Bayan

güneþ kaçtý gökyüzünden

bulutlara takýlý kaldý uçurtmalarým

gözleri oyuldu beslediðim tüm kuþlarýn

benim gözyaþlarýmla yýkandý mevsim

her baktýðýmda aynadan kendime

deðiþmeye çabalýyordum

sonra nedensiz kilitlere seçiliyordum

açmak istesem kuraklýða rast geliyordu

gözlerimi kapýyordum þehirler yaratýyordum

gözlerimi açýyordum gökyüzü küsüyordu

yaðýyordu yaðmur döver gibi

sesim kýsýlýyordu sonra

anlatamýyordum baðýramýyordum

hangi sokaða girsem yaftalanýyordu gülümsemem

bölünmüþ ýþýkta kaybolan belirlilik komidinin üstünde


saatin olmadýðý yatak odamda kollarýmda alnýmda kucaðýmda

Bir maskedir camýn yüzündeki perdeler

korunaksýz gülüþlerin tedirginliði


dýþarýya tuhaf kaçan baðýmsýz olamayan


tutunamayan oyun oynayan



ve kendini kandýran çýplak bir çocuk

savunmasýz aþikar




ve yol katederken gördüðüm herþey

tuhaf kadersiz ve yaþama dair

o yüzden küsme dedim

bir mitralyöze at suçu

nasýl olsa dünya onu tutan sabýrsýz ellerle dolu...





Sosyal Medyada Paylaşın: