hayatýn soyka zamanlarý yýldýzlar kutuplaþýyor birbirleriyle derin ayaz kokusu yalýyor tenini þerefine kýrdýðým kadehleri tek tek geceye çizik at be usta ki ay tutulacak az sonra
II
-tut yýrtmacýndan kayanýn sen de çocuk pamuktan zýbýn giydirmiþler kan sýzan topraðýn damarlarýna
akýl bedene sýðmazken gökten yýldýz örtüyorlar üstüne þakaðýnda ölüm kokusu nefesinde açlýk kaldýr gözlerini bak yüzüme kaldýr gözlerini be çocuk...
III
say ki -aðlayan bebeleri açlýk emzirirken muhtaç sokaklarda çið düþtü gözlerine avuçlarýnda nasýr izi dudaðýnda raks eden tebessümden kayan kýrýk zamanlarýn gün artýðý ....ve ben usulca yol alýrken geleceðe dizlerine düþen kirpiðin-den utandým de çocuk
IV
oysa bizim Kordon baðýmýz çýplaktý El yordamý ile bulduk gerçeðimizi Aðlama güdülü düþtük topraða iklimler geldi geçti üstümüzden Karda yandý umutlarýmýz Kör fenere asýlýydý güneþin þavký Rüzgar estikçe ayyuka çýktý Dibi delik dünyanýn çarký
Ümmü AÞCI ........ÜMA
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ümmü AŞCI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.