Gökyüzü ýþýklarýný kapadýðýnda
Aklýmdan üç beþ þiir gelirde geçer
Bir bakýma hayalin yani
Gözbebeklerim titrer
Yaþ süzülür gamzelerime
Bahane ararým; esneme der geçerim
Lakin kalemimin yeli esmeye baþlar
Beni yalanlar
Beni zaten hep o anlar
Ýlkokuldan arta kalan müsveddelerin üstüne
Melek-ül mevt süzülür
Billur çaðrýþýmlý bir el uzanýr penceremden içeri
Maveradan içeri çeker ruhumu
Kalem kýrýlýr sahifeler buruþur
Ýmgeler selama durur
Baðrýma çöker bu anlamlý acý
Þiirlerin týlsýmý kalmaz artýk
Dilim binlerce sözcüðün gizeminden arýnýr
Defterim aralanýr sorgu baþlar
Senli sahifeler kadar temiz
Ve anlamlý bir tek amelim olmamýþ
Doðada güzel olan ne varsa seninle sevmiþim meðer
Mühleti dolmuþ asýrlýk bir çýnarý
Hüznün dimaðýnda kýrýlan düþleri
Yaðmur tanesini, okyanusu ve sahilde kumlarý
Bir býçak izi kazýmýþta gövdeme
Iþýðýný, suyunu, billurun buðusunu
Mevsimlerini çekmiþim ciðerlerime
Iþýðýný sürdüðüm bahçelerde ongunluk
Kudurgan, sevecen, maðrur
Þimdi Cebrail mi deðiyor harika bir surette
Ýðdiþ edilen bir þiir mi yýrtýnýyor
Geçtiðim yollarýn hangi damarlarý kuruyor bilmem
Toparlanmak imkânsýz
Birinin ayak sesleri var duyuyorum
O ben miyim uzaklaþan
Yoksa baþka biri mi belirlemek imkânsýz
Eþyalar yýpranýyor aðaçlar yaþlanýyor duyuyorum
Tavþan karþý daða nasýl geçtiyse
Öylece süt beyaz dönebilir diyorum
Peki!
Azrail’in namlusunun ucundaki kimdi!
Dolansam dünyanýn buðulu bahçelerinde
Sözcükler toplanmýyor
Çaðýrsam uzaklaþan ayak seslerini
Elimi gölgesine uzatsam
Kýzýlcýk karasý bir bozgun bulutlanýyor
Ömrümün ucundaki bu yara izi var ya ahh..
Bir maðara gibi
Oyulmuþ
y
u
l
u
y
Oyulacak
r
Efendiler!
Her dakika
Her gün sessiz ve muazzam bir ordu gibi
Yeniden ve yeniden
Üzerime yürüyen neydi?
Sevgi!
Arayýþ!
Yoksa ölüm!
...............Hangisi?