bir þiir yazmak istedim beyaz kaðýt üzerine; olduðum gibi derinlerinde kayboldum beyaz kaðýdýn düþlerimde canlandýrdým seni ilham perilerim kayboldu aniden kimse kalmadý yanýbaþýmda bir ben varým bir beyaz kaðýdým bir kalemim var çaresiz bir de sen... unuttum afedersin; bir de sensizlik denilen illet... beyaz kaðýdým ýslandý kalem elimde sessiz sedasýz aðlýyor mürekkebi suskun kaldý ucunda kalemimin sensizlik bulutlarýnda gözpýnarlarým ýslandý tane tane okyanuslarda hasretin damlýyor sonsuzluðuna; beyaz kaðýdýmýn... kalem suskun mürekkebi kurudu kaldý ucunda öylece yelkovanlar mahzun saatlerimin minelerinde derinlikleri dolduramýyor sensizliðimin acýlarý damladýkça tek tek hasretin kokan damlalar gözpýnarýmdan sonsuzluklara zaman denilen mefhum bile aðlar yalnýzlýðýmý haykýran bu yangýnlara…
Metin Kaya ÝLHAN Faroz TRABZON Sosyal Medyada Paylaşın:
Metinkaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.