Dingin bir ömrün kýyýsýndan uzanmýþken, Hicap duymaktayým dünyanýn kirlenmiþliðinden. Ne ya da kim ne fark eder, Ne varsa elimden kayýp giderken… Yankýsý sevginin eþ güdümlü deðil mi neþenin. Düþün bakalým; Sonu var mý acaba süre gelen bu düzenin.
Deðiþmeyen tek olgu iþte Deðiþimin ta kendisi, Ruhu ve kalbi aynasý deðil mi insan denenin: Sayýsýz vasfýyla Ve hüküm süren varlýðýyla…
Ne tükeniþler yaþanmakta Nice serzeniþler çýkmýþken ayyuka Rahmeti Yaradan’ýn huzur saldý tüm ruhlara. Ýþin aslý sevgi ve merhamet, Uzak durulmasý gereken olmalý hep nefret.
Þu mecra hani yaþadýðýmýz doya doya Ve bize eþlik eden Beraber insanýn fýtratýyla. Sonun baþý belki de Tahayyül etmek ne kelime, Rýzasý olmadan Yaradan’ýn Söyle kavuþur mu hiç gece güne.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülüm Çamlısoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.