Ayrýlýk ölümden üste yazýlýnca Gideni durdurmaya yetiþmez sesin, Bir inme gibi dolanýr bedeninde piþmanlýklar, Neylersin...
Birden Karacaoðlan aklýna gelir "Þu dünyada üç nesneden korkarým Bir ayrýlýk bir yoksulluk bir ölüm" Sonra, "Ayrýlýk da þöyle böyle Yoksulluða ne diyeceðiz?" Dersin...
Yoksulluk kadar yoksunluk da var dünyada Yoksulluk kadar acý Yoksulluk kadar gerçek Ýçine atarsýn yoksunluðunu Yoksunluðunu seversin...
"Uyku tutmayýnca gözlerini neylersin? Efkâr seni sen efkârý içersin" Beline dolanan bir inme sanýrsýn piþmanlýðý Yastýða her baþýný koyduðunda "Ben ne yaptým?" diye inlersin...
Gecenin karanlýðý yoldaþýn olur Koca kentin girdaplarýnda boðulursun Baþkent her zaman güzeldir güzelim Baþkent güzeller kentidir Sen oralarda çoook beklersin
Güzeller kentidir baþkent Ankara Her gün bir baþka güzel görür gözlerin Baþkentin geceleri de güzeldir güzelim Baþkenti Ýstanbul’a deðiþmem Her ne kadar olsa da özlemim
Süleyman ÖZEROL 23 Eylül 2008-Aksaray Sosyal Medyada Paylaşın:
Süleyman Özerol Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.