-a-
Asla, bilerek destek olmam mazlum yerene
“Sadece benim olsan,” diyor, “seni severim”
Aldýrmam, selam vermem çamlarý devirene
Diyor ki; “diz çökmesen, açýk açýk söverim
Bu da yetmez kýrýlmaz çubuk ile döverim”
Sevme, hep söv ne gamdýr; koyma ki can direne
Bu sövme ve dövmeler ne zaman biter derim
Allah’a el açarak pek çok dua ederim
O anda bir gül açar benzer yediverene
Ruhum ordan beslenir sanma bir derbederim
-b-
Susmak gerek oturmak ateþin tam üstüne
Görülmüþ mü itibar insanýn dürüstüne
Bu zamanda dünyaya tapan gülsün, dert deðil
Dert deðil ey zülfü yar bu can ölsün, dert deðil...
-c-
Bizden sana hep dua; “istemem,” desen bile
Gelerek gece-gündüz ekseninde dönecek
Bizi böyle görünce sanma ilkel kabile
Âdetince yaþarýz; sanma ýþýk sönecek
Ve sanma ki uçan kuþ yeryüzüne inecek
Her gördüðün gerçek mi; yeltenmeden tevile
Gör ki aklý olanlar her dem ata binecek
Güneþe mýzrak atan gün doðunca sinecek
Ve yürekler coþacak ihlâsla, ilham ile
Ýþte o gün kalplerde acýlar hep dinecek...