Can İçre Can
Can Ýçre Can
Ne beni anlayabilirsin,
Ne de ben anlatabilirim beni sana.
Ne kadar biteviye olduðunu bu aþkýn.
Rüzgârlara anlattým götürsün diye.
Ýletsin diye Denizlere haykýrdým,
Þarkýlaþtýrdýðým naðmelerimi.
Muradým anlatmaktýr evet ama,
Ancak olmuyor iþte,
Anlatamýyorum ben, beni sana.
Ne olurdu anlatabilseydim,
Ne olurdu ben de eller gibi yatabilseydim,
Ne olurdu anlasaydýn beni can içre can.
Burnumun direði nasýl sýzlar bir bilsen,
O sýzýlar seninle geçer, gözyaþýmý bir silsen.
Ben ömrümce gülerim,
Gözlerimin ta içine bakarak bir gülsen.
Bir of çeksem karþýki daðlar yýkýlýr der ya þair,
Ben yalnýzca karþýdaki daðlarýn deðil,
Yeryüzündeki tüm daðlarýn yýkýlmasý pahasýna,
Offfffffffffffffffff diyorum,
Ne zaman bir þarký dinlesem,
Ya da türkü duysam,
Hatta güneþi görsem…
Çünkü güneþi sensin bu gönlün.
Bu gönül de inan ki sana aydýr.
Ve iþte bu gönül,
Bir tek sana saraydýr.
Mustafa EROL
30.Mart. 2014
Manavgat / Antalya
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.