TURNADAN ÇOCUK

Ve bir turna konar saçlarýna
sen ütopyalarda gezinirken.
Ayaðýnda gümüþten halhallar
sonra bir çiçek secdeye varýr seni görünce,
ahenkli ahenkli gülüþür kediler;
avazý çýktýðý kadar öter altýn renkli serçeler.
Bir sokak baþýnda kaderine terk edilir;
nerede olduðunu bilemeyen ufak bir çocuk..

Elinde acýlarýndan yapýlma bir oyuncak,
ve alnýnda karanfil savrukluðu...
Þiddete meyilli bir kahraman gibi,
babasýndan kalma iç korkusu...
Kime baksan hep eksik bir sancý,
yüreðini doldurmaya varmadan;
içinden geleceðe açýlan umutsuz kahrý....

Kekremsi tütün yapraklarý arasýnda,
dolaþýrken bir gece vakti hülyalarda,
elleri kýþ soðuðunda; gözler ayaz...
Bugünün ertesi dün
ve ‘gelecek’ bir gün mutlaka hüzün.

Martýlar, martýlar, martýlar...
Gurbete çýkan uhrevi kuþlar.
Býrakmayýn çocuklarý kanatlarýndan,
bir savaþ gecesi düþmesinler yýldýzlardan.
Önlerinde oyuncak; yüzlerinde umut,
ölmesin içimizdeki masum çocuk...

‘Zeki Altýn

’Ýbrik dergisinin Mart-Nisan 2014 sayýsýnda yayýnlanmýþtýr’
Sosyal Medyada Paylaşın: