bu sana ne ilk ne de son geliþim Azad
…
akþam aðladýkça, dondu turuncu düþlerimiz
ve içimizdeki çocuklar sürüklendi ölümün sarhoþ kucaðýna
sonra daðlar ve sonra þarkýlar
birer birer kurþunlandý arkamýzdan
tek vuruþta þahlandý öfkemiz
kavgamýz sevda
sevdamýz umut
ve yaþamak
gülümsetti hatýralarýmýzý,
dilinde uçsuz bucaksýz bir özgürlük
soysuzlar
dokuz canlýlar
dokuztaþlarýmýzý yýktýkça
bedenimize coðrafyalarýný yazdýlar
saçlarýmýzý þerefsizce kazýdýlar
düþünmek, anlamak ve sevmek yasakmýþ, kime ne..
biz hükmümüzü çoktan kazýdýk zulmün duvarýna
bundan böyle beyhude esmek yok!
bu sana ne ilk ne de son gülüþüm Azad
…
aynamýz kýrýlmýþ, kime ne..
kime ne kesilmiþ bileklerimizden
sen beni bilirsin
ben seni
tut ki biz hiç aðlamadýk
tut ki biz hiç daðýlmadýk ve sana geldik,
ölü dallarýmýzý kucaklar mýsýn..