Bir gece uyurken ben

alsam kalbimin
þu ruhsuz hissiz yanýný
koysam giyotinin aðzýna
ve tek bir çýðlýkla kaybolsa
merhametime çöreklenen kan pýhtýsý

bu nasýl bir keþmekeþ
ne ara ve nasýl böyle oldum ben

düþene gülemiyorum da
nasýl baþardýðýný düþünmekten
ne zaman aðlayan birini görsem
katýla katýla gülmek geliyor içimden
keþke elimde olsa
ve dur diyebilsem bu insafsýz gidiþatýma


hani
anlatmayý denesem
ve desem ki
ben aðlayamýyorum artýk
kýzamýyorum gidene
üzülemiyorum ölene
taþlamazlar mý beni
yakmazlar mý
bu þeytan,büyücü diye

oysa vakti zamanýnda
ben de boðulmuþum gözyaþlarýna
doðuþ denen sonla tanýþtýðýmda
ölümüne mücadele etmiþim
kopmamak için annemden
kan ve revan içinde
yaþamýþým ayrýlýðý
kýrk gün kýrk gece avazlarla
tutmuþum yasýmý
sonra öðrenmiþim gülmeyi
hatta sevinçlerim olmuþ
heveslerimin peþinden koþmuþum
düþe kalka
sevdiklerim varmýþ
hediyeler almýþým onlara
notlar iliþtirmiþim kenarlarýna
dudak büzüp küstüðüm de olmuþ birilerine
ve baðýþlamýþým sonra bana uzanan elleri görünce

eni konu insanmýþým yani
doðum günlerim olurmuþ
aklýmýn defterinden okurken dileklerimi
kocaman bir nefesle üflermiþim mumlara
þiirler yazarmýþým sevdiðim adama
kafiyesiz belki biraz saçma
ela gözlerinin haresi deðermiþ bakir hislerime
o zamanlar pembemiþ yanaklarýmýn rengi
utanýnca terlermiþ avuçlarýmýn içi



sonra bir gece uyurken ben
düþümde yarýný görürken
bir gölge iliþmiþ yanýma usulca
ve daha önce ruhuma üflediðini
bu defa geri almaya gelmiþ benden
içim dýþým gri bir sabaha uyanmýþým
artýk sevmez olmuþum kuþ cývýltýlarýný
ve nefret etmiþim çocuk seslerinden
söküp almýþým hemen
asýlý olduðu yerden tül perdeyi
yerine germiþim çivit mavisi karanlýðý
o günden sonra tutulmamýþ ay ve güneþ
öpüþmemiþler seviþmemiþler

ve o an deli isyaným baþlamýþ
içimdeki devinimsiz teslimiyete
ama nafile
bir tekme ile devirmiþim kum saatini
zaman anlamsýz bir noktada durmuþ
manadan uzak bir silsile ile
kaybetmiþim insan yanýmý
sonra
sonrasý yok iþte...


Sosyal Medyada Paylaşın: